خانه

کوچهء اقاقیا

بوی نان تازه

رفتگران نارنجی پوش

تاکسی هایی که می‌آیند و می‌روند

ترمزهای نابهنگام

عابران گرفته

.....

ایران...

و من اینجا

بیخواب و بیقرار

قدمهایم را شماره می‌کنم

فقط چند نفس دیگر مانده....

وقتی می‌امدم هیچ نامی آشنا نبود

حالا که برمی‌گردم

چه حرفهای قشنگی برای گفتن دارم :) ....

همیشه پشت آن دیوارهای گلی

کسی در نگاهم نفس می‌زند

نفسهای عمیق ....

هی تک درخت پیر

بگذار جاده‌ها اشتباه برو ند

دست کسی که به تو نمی‌رسد

در مه‌آلود این جاده‌های غریب

راه کسی که اصلا به تو نمی‌افتد

تو تنهایی

و این سرنوشت غم‌انگیز توست ...

حالا برو بی‌ اشک‌ترین گریه‌ها را سکوت کن

باری

آسوده باش

که عدالت خدایان، دروغی ابلهانه است ....