The world has no room for cowards.
We must all be ready somehow to toil, to suffer, to die.
And yours is not the less noble,
because no drum beats before you,
when you go out into your daily battlefields,
and no crowds shout about your coming
when you return from your daily victory or defeat.
ما چرا میبینیم؟
ما چرا میفهمیم؟
ما چرا میپرسیم؟
...
باز هم همان داستان همیشگی:
بودن آنچه نیست و نبودن آنچه هست ...
تا بهشت راهی نیست،
اما تا تو .... ؟
من جا ماندم
من از تو جا ماندم
آغوشت را بگشا ...
کجای آسمان نشستهای ؟
از کدام ستاره مرا مینگری؟
که اینقدر نزدیکی
من که به سکوت هیچ دیواری اعتماد نداشتم،
حالا حتی صدای زمزمهات را هم میشنوم ....