هی تک درخت پیر

بگذار جاده‌ها اشتباه برو ند

دست کسی که به تو نمی‌رسد

در مه‌آلود این جاده‌های غریب

راه کسی که اصلا به تو نمی‌افتد

تو تنهایی

و این سرنوشت غم‌انگیز توست ...

حالا برو بی‌ اشک‌ترین گریه‌ها را سکوت کن

باری

آسوده باش

که عدالت خدایان، دروغی ابلهانه است ....