بهار می‌رود

تابستان می‌رود

پاییز می‌رود

قاصدکها می‌روند

کبوترها می‌روند

روءیاها می‌روند

آرزوها می‌روند

سایه‌ها می‌روند

تو می‌روی

من می‌روم

زمستان این شهر اما همیشگی است

فقط خاکستری آسمان می‌ماند ...

Don’t worry girl

You’ll find the answer

Don’t worry

When it rains and

The sky is falling

Just remember that someone is watching

Just keep the faith

You’ll lead the way

?Is this the end

... Or just the beginning

Life is a gift

Don’t through it away

... Begin today

در ابتدای هر ناگهانی

همیشه فکر می‌کردم

چیزی به انتهای این همه ناگهانی نمانده است

نمی‌دانستم

ناگهانی‌ها و نگرانی‌ها همیشگیند

چه ساده بودم

فکر می‌کردم

خیابان‌ها به اندازهء تک‌تک انسانها درخت دارد

فکر می‌کردم

سیب به خاطر ما است که از درخت می‌افتد

و هزاران فکر ساده‌ لوحانهء دیگر ...

امروز دارد در من ذوب می‌شود

یا من در او نمی‌دانم

...

چگونه این تار و پودهای نازک به این سیم خاردار خو گرفته‌اند؟!

گاهی فقط تصورش سخت است

به حرف تو نیاز دارم

مثل ماهی به آب

با تو حرف دارم

زیاد

خیلی زیاد

ای عزیز دور!

وقتی با تو حرف می‌زنم

دلم آرام می‌گیرد

.....

راستی خدا چگونه به سکوت عادت کرده‌ست؟!

شاید چون زندگی را آسان می‌گیرد ...

می‌خواهم منم همه چیز را ساده بگیرم

و خودم را به دست

قاصدکها بسپارم ...

در هوای خاکستری اینجا

قطره و اقیانوس شبیه همند

... خوابت را دیدم

Eclipsed hearts ...

... Forgotten hopes

... Happy Woman's Day ...

من

چشمهای پف‌کرده

صبوری

اتاق سرد و خالی

ته‌های سیگار

فنجان خالی

کاغذهای مچاله

جیرجیرکهایی که می‌خوانند

سکوت گرم

افکار پراکنده

و دیگر هیچ

...

آه

آه چه خواب خوشی

این قرصها تا کی کار می‌کنند؟!

و گامهای رفتن را

در سفری که

آغاز کرده‌ای

مکرر کن ...