همه چیز در آن لحظه‌ای به پایان می رسد

که قدمهای ما باز می ایستد

شمعهای افتاده خاموش می‌شوند

باید ایستاد و روشنایی بخشید

یادمان باشد

هرگز روءیاهامان را فرو مگذاریم

که بی آنان زندگی را امیدی نیست

و بی امید، زندگی را آهنگی نباشد

و باز یادمان باشد

چون توسن زندگی به سر کشی لجام بگسلد

تا که رام نگردد به قرار ننشینیم

چه غم از پیمودن کوته راهی به درد

وکشیدن باری به ناکامی

که آینده به تمامی از آن ماست