یک نفر تنهاست

یک نفر با زمین و آسمان تنهاست

در میان جمع خویش

جای کوچکی به او بدهیم

این، حتی با خویش غریبه را

بپذیریم

میهمانش کنیم ...

من به پیشبازش می‌روم

سخت در آغوش می‌گیرمش

و در شبی که به بلندی انتظار است

برایش لالایی می‌خوانم

و او را به ثبت می‌رسانم ...

در لحظه‌ای بزرگ...